İncir Çiçeği, dişi ve erkek olarak, ayrı ayrı ağaçlarda olurlar. Gerek erkek ve gerek dişi çiçekler, kapalı ve ağızları kilitli haldedirler. Çiçeklerin içine dışarıdan bir şey girmesi imkânsızdır. Aslında incirin ortaya gelmesi ve meyvenin şekil bulması için, erkek çiçeğin içindeki aşı tozları, dişi çiçeğin içine aktarılmasıdır. Bu aşılamayı başaramayanlar meyve veremezler. Böcekler ve rüzgârların da yardımı ancak açık çiçeklerde faydalı olur. Bu nakli yapabilmek için şuur, iradeyi ve idrak sahibi bir faaliyetin harekete geçmesi lazım. Böylece incir gibi benzersiz bir meyveyi, hayvan ve bitkinin ortaklaşa çalışmalarının sonucu olarak meydana gelmiştir. Sadece bir dokunmayla ezilip ölebilecek bir küçük sinek olan bu işçinin ana rahmi ve yeri erkek çiçek tomurcuklarıdır. Erkek çiçekleri dışında hiçbir yerde tutunma imkânları yoktur.

Doğup da aşılanacak yetenekte olunca, erkek çiçek tomurcuklarını içine tek tek yerleştirdiği sinek yumurtaları yarılır. Seferber edilen sinek ordusu, bedenleri sarı toz olan bitki erkek tohum küçük parçalarla sıvanmış olarak çiçeğin içinden dışarıya çıkarlar. Garip olan o zamana kadar gayet sıkı kapatılmış ve sert bulunan çiçeğin ağzı o anda yumuşar ve orduya kapısını açar. Dışarıya çıkan sinekler sanki önceden biliyorlarmış gibi hiç sapmadan doğruca dişi çiçeklerin üzerine konarlar ve kendi evlerine yani yuvalarına giriyorlarmış gibi dişi çiçeklerin içine giderler. Nedense, içeride bir süre kaldıktan sonra tekrar dışarıya çıkıp başka bir çiçeğe giderler ve böylece incirin aşılanması olur.

Aşılanan çiçek de meyveyi düzenlemek için ağaçta sabit olur. Fakat içine sinek girmemiş olanlar, ağaç üstünde kararıp hemen yere düşerler. Şaşırtıcı olan, dişi çiçeğin ağzı iğne ile delinmesi bile zor bir sertlikte kapalı ve sineğin bedene dokunmakla yok olacak derecede ince iken, nasıl oluyorsa bu canlı çiçeğin ağzını açıp içeriye girebiliyor ya da dişi çiçek kendisine gelen bu işçiye müsaade ederek onu içeriye alır. Görevini yaptıktan sonra gitmesine tekrar izin verir. Bu sefer sinek başka bir çiçeğe gider. Bu şekilde bir tane sinek kırka kadar dişi çiçeği aşılayabilir. Görevlerini bitirenler artık dışarıda yaşamayı başaramazlar ve ölürler.

İçerideki sinek ordusunu sevk etmiş sarı tozları da ziyan etmiş olduklarından, görevleri son bulduğu için onlarda ağaçta kalmazlar, kuruyup yere dökülürler. Bu şekilde dışarıda yer bulamayıp telef olan ve incir ağacındaki canlı dökülüp yok olan bu ordunun önümüzdeki sene tekrar beden bulmasına olanak olmaz. Çünkü incir çiçeğinden başka yerde tutamayan bu mahlûkun yumurta ve soyları yok olabilir, çiçekler de dökülmüş olabilir. Bu eski çiçekler dökülürken ağaç üstünde yeniden taze çiçeklerin doğması ve sineklerin onlara sonraki senenin yumurta ve tohumlarını bırakmasını ise diğer bitkilerle kıyaslarsak akıl kabul etmez.

Yaradan bütün diğer bitkilerde eşi olmayan ve harikayı, bu güzel incir ağaca hediye vermiştir. Sinek hazinesi olan eski çiçeklerin görevleri bitip de dökülürken, ağaçtan yeni çiçekler yeşermeye başlar. Sineklerin bir kısmı, o taze çiçeklerin içine girip yumurtalarını yerleştirirler. Bu incir çiçekler de bütün sene ağaç üstünde kalıp, soylarını gelecek seneye kalmayacağı için, sonbaharda bu çiçeklerin içindeki yumurtalar da çatlayarak, sinek haline gelirler. Bu seferde yeni çiçekler doğar ve sinekler incir çiçeklerine yumurta bırakır. Bu incir çiçekleri ise bütün kış ağaçta olurlar.

İlkbaharda yapraklar yeşerirken bunlar da içlerindeki ölmüş çiçekleri dökerler. Yeniden taze çiçekler doğar ve neslin yumurtasını onlar alırlar. Bu ilkbahar çiçeklerinin içindeki dişi çiçekleri aşılayacak olan nesillerdir. Böylece erkek incir çiçekleri üstünde ilkbahar, sonbahar, kış çiçekleri olmakla senede üç kere çiçek doğar ve soyları üç defa sinek haline gelerek nesil bu çiçeklerden birbirine aktarılmaktadır.